left 4 dead 2

نقد و بررسی بازی Left 4 Dead 2

بدون شک یکی از بهترین بازی‌های چند‌نفره‌ی سال قبل Left 4 Dead بود. این بازی بدلیل نوآوری‌هایی که داشت توانست تحولی را هر چند کوچک در سبک شوتر چندنفره ایجاد کند و همان‌طور که انتظار می رفت با واکنش خوبی از سوی منتقدین و بازیبازها روبرو شد؛ اما در حالی که بسیاری منتظر عرضه‌ی یک بسته‌ی الحاقی برای بازی بودند ناگهان Valve خبر عرضه‌ی شماره‌ی دوم بازی را اعلام کرد و جالب اینکه بازی قرار است در 17 November یعنی تقریباً یک سال پس از عرضه‌ی شماره‌ی اول روانه‌ی بازار شود. این موضوع مقداری غیر معقول است؛ ولی به هر صورت این تصمیمیست که Valve اتخاذ کرده و باید منتظر ماند و دید که آیا این شماره نیز می تواند موفقیت بازی قبلی را کسب کند یا خیر.

از اطلاعات و دموهای منتشر شده این‌گونه استنباط می شود که بازی تفاوت چندانی با شماره ی اول ندارد و سازندگان تنها ویژگی‌های لازم را به بازی اضافه کرده‌اند و سبک و سیاق کلی بازی تفاوتی نخواهد داشت. همانطور که می دانید Left 4 Dead چیزی به عنوان داستان نداشت و بخش تک نفره‌ی بازی هم صرفاً برای آشنایی بازیباز با گیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پلی طراحی شده بود. این بار نیز بازی تنها یک سوژه‌ی داستانی ساده دارد که بهانه‌ایست برای شروع بازی. Left 4 Dead 2 چهار شخصیت جدید را با نام‌های Rochelle(شخصیت مؤنث بازی)،Coach ، Nick و Ellis معرفی می‌ کند که به طرز شگفت‌آوری آلوده به ویروس نشده‌اند و برای بقا می بایست زامبی‌های بخت برگشته را تارومار کنند. داستان این شماره یک هفته بعد از اتفاقات شماره‌ی اول به وقوع می پیوندد، جایی در جنوب شرقی آمریکا، نزدیک منطقه‌ی Savannah - چهار شخصیت یک‌دیگر را برای نخستین بار ملاقات می کنند و تصمیم می گیرند که به سمت New Orleans حرکت کنند تا به پایگاه نظامی مستقر در آن‌جا برسند. سازندگان وعده‌ی داستان بهتری را نسبت به قبل داده‌اند و همچنین گفته شده که هر مرحله یک سینماتیک به صورت جداگانه خواهد داشت؛ ولی در کل بخش داستانی L4D2 از اهمیت چندانی برخوردار نیست.

بخش تک نفره‌ی بازی بر خلاف شماره‌ی اول که چهار مرحله داشت با داشتن یک مرحله بیشتر، دارای پنج مرحله است. یکی از مراحل معرفی شده که به نظر می‌ رسد مرحله‌ی پایانی بازی باشد "The Parish" نام دارد. این مرحله در قسمتی از شهر New Orleans به وقوع می پیوندد (مرحله از یک اسکله شروع می شود؛ در مراکز مسکونی شهر ادامه می یابد و با عبور از یک پل به پایان می رسد) و جالب این‌که این مرحله در روشنایی روز انجام می شود! بله درست شنیدید در روشنایی روز! در شماره‌ی قبلی تمامی مراحل چه در بخش تک‌نفره و چه در بخش چند‌نفره در تاریکی شب دنبال می شد، اما این‌بار سازندگان برخی از مراحل را در روز طراحی کرده‌اند. البته این روشنایی تنها جنبه‌ی تزئینی ندارد و نوعی تنوع را در نحوه‌ی گیم‌پلی و رفتار زامبی‌ها ایجاد می کند (تا حدودی). به عنوان مثال Witch (نوعی زامبی ویژه در شماره‌ی اول بازی) که به هنگام شب یک‌جا می نشست و گریه می کرد و فقط هنگامی که مزاحم او می شدید به شما حمله‌ور می شد، به هنگام روز با حالتی مضطرب و آشفته در محیط پرسه می زند.

یکی دیگر از مراحل نمایش داده‌ شده "Swamp Fever" نام دارد و همانند شماره‌ی قبلی در دل شب انجام می شود. مهمترین ویژگی آن مردابی تاریک و سیاه بود که لرزه بر تنتان می انداخت. شما و همراهانتان می توانستید در مرداب حرکت کنید. زامبی‌ها نیز در مرداب به استقبال شما می آمدند. حرکت در آب بطبع با حرکت در خشکی متفاوت است. در آب؛ از سرعت حرکت شما تا حدودی کاسته می شود و می بایست هوشیارتر از قبل عمل کرد تا مبادا Tank یا زامبی‌های مشابه به لذت شما از کشتار پایان دهند! در کل به نظر می رسد مراحل بازی تفاوت‌های زیادی با هم داشته باشند و تجربه‌ی انجام هر یک متفاوت از دیگری باشد.

در کنار مراحل جدید، زامبی‌های جدید نیز به بازی اضافه شده‌اند. در بازی قبلی دو دسته زامبی وجود داشت. دسته‌ی اول همان زامبی‌های عادی (Common Infected) که به وفور یافت می شدند و دسته‌ی دوم نیز زامبی‌های ویژه (Special Infected). این‌بار گروه دیگری نیز به جمع زامبی‌ها پیوسته‌اند که از آن‌ها به عنوان Uncommon Common یاد می شود. این نوع زامبی‌ها حدفاصل زامبی‌های عادی و ویژه هستند و قابلیت‌های خاص خود را دارند و هر UC مختص یک مرحله است. یکی از Uncommon Commonهای معرفی شده با نام ’Hazmat’ که در نگاه اول آرام به نظر می رسد، بدلیل جنس لباسش (به لباس آدم فضایی‌ها بیشترین شباهت را دارد!) تیرهای آتشین و همچنین کوکتل مولتف (Molotov) بر وی کارساز نیستند. Hazmatها 2-3 نوع هستند که تفاوتشان در رنگ لباسشان است. به عنوان مثال Hazmatهایی که لباس سبز‌رنگ دارند خطرناک‌تر از نمونه‌ی زرد‌رنگ خود هستند. علاوه بر Hazmat زامبی دیگری نیز از این نوع معرفی شد. این Uncommon Common که Mud Man نام دارد، در مرحله‌ی Swamp Fever ظاهر شد و تنها در همین مرحله حضور خواهد داشت. این UC معمولاً سینه خیز حرکت می کند و کمتر هیکل رعنایش(!) را به معرض نمایش قرار می دهد. در واقع قابلیت اصلی این زامبی پاشیدن گل برروی صورت شماست که برای مدتی دید شما را مصدود می کند. البته Uncommon Commonها در مد Versus قابل بازی نخواهند بود چراکه این‌کار تعادل بین دو گروه را برهم می زند. علاوه بر UCها، زامبی‌های ویژه نیز چند نمونه‌ی جدید دارند. یکی از زامبی‌های ویژه‌ی جدید Charger نام دارد. این زامبی به Tank بسیار شبیه است؛ اما عملکردش تا حدودی از Tank متفاوت است. Charger فرد خاطی را با دست پر‌قدرت خود از بالا به پایین می کوبد و تا زمانی که او را به درک نفرستاده، دست از این‌کار نمی کشد! اگر بدست Charger افتادید و دوستانتان هم در آن نزدیکی نبودند، باید خود را برای مرگ آماده کنید! البته اگر سریع باشید می توانید با سلاحهای سرد بازی (در ادامه در این خصوص توضیحات بیشتری داده می شود) مثل تبر با یک ضربه کار Charger را یکسره کنید.

به جز Charger زامبی دیگری نیز وجود دارد که آن را Spitter می نامند و شکل و شمایلی مؤنث مانند دارد. Spitter با مایه‌ی مخاطی موجود در دهانش که بیشتر به اسید شبیه است(!) از شما پذیرایی می کند. Spitter می تواند سم (یا اسید) را تا مصافت زیادی پرتاب کند. پس از اینکه مایه‌ی سمی روی سطح پخش شد، شروع به آسیب‌ رسانی می کند و میزان سلامتی (HP) شما و سایر نجات یافتگان را به مرور کم می کند. این سم رفته رفته از رنگ زرد به نارنجی و از نارنجی به قرمز تغییر پیدا می کند و میزان آسیب رسانی آن نیز به موازات تغییر رنگ، بیشتر می شود. به جز Spitter و Charger یک زامبی ویژه‌ی دیگر نیز وجود خواهد داشت که فعلاً خبری در مورد آن منتشر نشده است.

همه ی تغییرات بازی یک طرف و تغییرات اعمال شده در سلاح‌ها هم طرفی دیگر. سلاح‌ها تنوع خیلی بهتری نسبت به قبل دارند. در L4D از هر کلاس (Shotgun، Pistol و ...) تنها یک نوع اسلحه وجود داشت؛ اما در L4D2 از هر کلاس دو یا چند نوع سلاح در دسترس خواهد بود. از سلاح‌های جدید اضافه شده به بازی می توان به FN SCAR ، HK41SG1 ،MAC-10 ، SPAS-12 و صد البته AK-47 اشاره کرد. در کنار سلاح‌های گرم، قابلیت استفاده از سلاح‌های سردی چون تبر، اره‌برقی، ماهی‌تابه، چوب بیسبال و ... نیز وجود دارد که جذاب به نظر می رسند (برای لحظه‌ای تصور کنید که مغز یک زامبی را با ماهی‌تابه به مولکول‌های هوا پیوند داده‌اید چه حسی به شما دست می دهد؟!!). همچنین یک نوع Grenade Launcher به بازی اضافه شده که جمعیت انبوهی از زامبی‌ها را در یک چشم به هم زدن به درک می فرستد! حتی فشنگ‌ها نیز از تغییرات در امان نمانده‌اند و نوعی گلوله‌ی آتشین در بازی قابل استفاده خواهد بود. این نوع فشنگ‌ها به اسلحه‌ی خاصی احتیاج ندارند؛ بلکه در همان سلاح‌های عادی بازی مورد استفاده قرار می گیرند و زامبی‌های بیچاره را به آتش می کشند! برخی از اسلحه‌ها Silencer هم دارند که بیشتر جنبه‌ی تزئینی دارد. چون در L4D2 خبری از مخفی‌کاری و کارهایی از این قبیل نیست. همه‌ی این موارد دست به دست هم داده‌اند و تنوعی را در اسلحه‌های بازی ایجاد کرده‌اند و در این زمینه L4D2 یک سروگردن از شماره‌ی قبلی خود بالاتر است. البته Valve اعلام کرده است که آیتم‌ها و سلاح‌های بیشتری در بازی نهایی وجود خواهد داشت که می تواند به افزایش جذابیت بازی کمک زیادی کند.

HUD بازی برخلاف اسلحه‌ها تفاوت زیادی با شماره‌ی قبلی ندارد و همانند گذشته بسیار کار‌آمد است و فقط مقداری رنگ‌بندی و اندازه‌ی کادرها (مثل کادر میزان سلامتی) تغییر کرده است؛ ولی در کل همان چیزیست که قبلاً دیده شد (احتیاجی هم به تغییر و تحول نداشت).

بخش چند نفره‌ی بازی نیز دستخوش تغییراتی شده است. در L4D تنها دو Map قابل بازی برای مد Versus وجود داشت؛ اما این‌بار تمامی Mapهایی که در بخش Single Player و Campaign قابل بازی هستند برای مد Versus نیز در دسترس خواهند بود. علاوه بر Campaign و Versus، مد دیگری نیز در بازی وجود خواهد داشت که Valve فعلاً چیزی درباره‌ی آن نگفته است (در این‌باره شایعات زیادی وجود دارد ولی به طور رسمی چیزی اعلام نشده است). نحوه‌ی انجام این مدها هم همانند گذشته است. در بخش Campaign مثل گذشته بعد از پشت سر گذاشتن Chapterها و تجدید قوا در Safe House در مبارزه‌ی پایانی تا رسیدن نیروهای نجات مقاومت می کنید و سپس بوسیله‌ی هلیکوپتر یا وسایل مشابه با زامبی‌ها خداحافظی می کنید. مد Versus هم که از قسمت‌های بسیار جذاب بازی بود و بازیبازها را در قالب دو تیم (یکی Surviver و دیگری Infected) در برابر یکدیگر قرار می داد، مثل گذشته با همان ویژگی‌ها و مقداری تغییرات جزئی در دسترس خواهد بود.

قسمت صداگذاری و گرافیک بازی جهش قابل توجهی نخواهد داشت و همانند گذشته که این دو قسمت قابل قبول بودند، شاهد تغییر فاحشی نخواهیم بود. برخی از گرافیک L4D2 ایراد می گیرند و آن را برای یک بازی نسل جدید کافی نمی دانند؛ اما باید این نکته را در نظر گرفت که در یک بازی چند‌نفره‌ی آنلاین آن هم یک شوتر سریع و نفس گیر، کسی به گرافیک اهمیت نمی دهد بلکه اکثریت بازیبازها برای دسترسی به نرخ فریم بالا و همچنین Ping مناسب، بسیاری از افکت‌های بازی را غیر فعال می کنند تا بتوانند از یک FPS ناب و سریع لذت ببرند. سازندگان L4D2 نیز با درک این موضوع چندان برروی گرافیک بازی وقت صرف نکرده‌اند و تنها آن را در سطحی قابل قبول رسانیده‌اند و همان‌طور که گفته شد تنها تغییرات کوچکی در این بخش مشاهده می شود. مراحلی که در روشنایی روز انجام می شوند، دارای نور پردازی زیبایی هستند. همچنین مرحله‌ی The Parish که در روز انجام می گرفت دارای بخش‌های متنوع و جدیدی از قبیل پارک و محل‌های مسکونی بود. در شماره ی قبلی نیز برخی از مراحل بازی در قسمت‌هایی از شهر بود؛ اما زیبایی حال را نداشت. مرحله‌ی Swamp Fever با ظاهر شلوغ و در‌هم ریخته‌اش و جو خفقان‌آوری که بر آن حکم‌فرما بود، جذابیت خاصی داشت و در عین حال نیز ترسناک بود. بدنه‌ی یک هواپیمای سقوط کرده نیز که در وسط مرداب قرار گرفته بود، بر زیبایی آن می افزود (به نظر می رسد همه‌ی مسافرین هواپیما تبدیل به زامبی شده‌اند). اما یکی از جالب‌ترین پیشرفت‌های گرافیکی L4D2 نسبت به شماره‌ی قبلی خود تخریب‌ پذیری بالای بدن زامبی‌هاست که شما را ترغیب به کشتاری فجیع می کند! حتی گاهاً اعضا و جوارح داخلی بدن زامبی‌ها نیز قابل رؤیت است! افکت خون از لحاظ بصری تفاوتی با قبل ندارد؛ اما میزان خون زامبی‌ها تقریباً دو برابر شده است. کافیست یک زامبی را با Shotgun شکار کنید(!) تا خون همه‌جا را فرا بگیرد. افکت آتش و سایر افکت‌ها نیز مثل گذشته خوب هستند و خوشبختانه این افکت‌ها و کلاً اکثر پردازش‌هایی که در سایر بازی‌ها باعث افت فریم می شوند، در L4D2 تاثیر چندانی در فریم بازی ندارند (همانند شماره ی قبلی).

نقطه‌ی مقابل گرافیک بازی یعنی صداگذاری نیز دچار تحول خاصی نشده است. صداگذاری در یک بازی Horror (ترسناک) نقش مهمی دارد و به القای حس ترس و وحشت کمک زیادی می کند. هرچند L4D2 بیشتر اکشن است تا ترسناک؛ ولی با این وجود، صداهای بازی به انتقال حس ترس به بازیباز نقش بسزایی دارند و باعث هیجانی و نفسگیرتر شدن گیم پلی شده‌اند. نکته‌ی قابل توجهی در صداگذاری بازی وجود ندارد (در واقع به آن اضافه نشده‌ است) و فقط دیالوگ‌هایی که بین کاراکترها رد و بدل می شود از بازی قبلی بیشتر خواهد بود و درون مایه‌ی آن نیز طنز آمیز‌تر است. در واقع می توان بخش گرافیکی و صوتی بازی را در یک جمله خلاصه کرد: "چیز چندان جدیدی برای عرضه ندارد".

Left 4 Dead 2 همانند شماره‌ی قبلی خود جذاب است و می تواند دوست‌داران بازی‌های چند‌نفره را تا مدت‌ها سرگرم نگه‌دارد؛ اجازه دهید جمله‌ای را که در ابتدای متن بیان کردم تصحیح کنم: L4D2 تفاوت بزرگی با شماره‌ی قبلی خود ندارد؛ اما آن‌قدر تغییرات کوچک دارد که ارزش امتحان کردن را داشته باشد. برای قلع و قمع کردن زامبی‌ها می بایست چندماه دیگر صبر کنید. تا آن روز؛ خود را با کشتن زامبی‌های شماره‌ی قبلی سرگرم نگه‌دارید!

تصاویری از بازی:

برای مشاهده ی تصاویر بیشتر به اینجا مراجعه کنید.